AYŞE KULİN/GİZLİ ANLARIN YOLCUSU

Gizli

Anların

Yolcusu

Ankara’da bayram tatilinden yararlanıp sinemaya gidiyoruz kıztoşumla. Sinemanın yanında kitapçıda oyalanıyoruz, son çıkan kitaplarda Ayşe Kulin’in son romanını görünce hemen satın alıyorum. Zira en sevdiğim yazarlardan biri.

 Hemen okumaya başlıyorum ve elimden bırakamıyorum. Sanırım Ayşe Kulin klasiği bu, elinden bırakamamak. Bir çırpıda okumak. Okudukça öykünün içinde hissetmek kendini. Karşılaşmalar ve tesadüfler… Karşılaşılan tüm insanların yaratıcı sürecine farklı açılar, farklı renkler katması. Renklerin içinde ebruli bir hal alması. Asla siyah-beyaz keskinliğinde olmamak. Tıpkı kitaptaki eşarplar gibi birbirimize bağlıyken farklı renklerde görünmemiz ama ayrılınca aslında hepimizin aynı renk olması.

Her şey kitabın başlığı ile başlıyor. İlhami; yayınevi sahibi, evli, henüz yeni bir çocuğunun kaybını yaşamış, bir kızı var. Romanı onun ağzından dinliyoruz. Çocuğunun kaybıyla değişen hayatını akışına bırakan roman kahramanımız. Kendi yaşamım için zor bir köşe kapmacaydı artık benim yaşamım, herkesin bir diğerini kolladığı ya da bir diğerinden kaçmaya çalıştığı. Sonunda her birimizin fena incineceğinin başından belli olduğu, kiminin gönüllü, kiminin gönülsüz oynadığı bir oyundu diye anlatıyor. Zaman zaman İlhami için üzülüyor ve dürüst buluyorsunuz; ama her şeyi idare etmek istediği için de bencil bir karakter diye sorguluyorsunuz.

Bora; İlhami’nin yaşamının ortasına yerleşen ve kaderini etkileyen genç grafiker. Yetenekli, kırılgan ama yaşama ve sevgiye aç Bora. Asla sevgisinin içini dolduramayan, kırılgan, yetenekli, derin Bora.

Handan; İlhami’nin ortağı, hırçın, hırslı bir kadın. Hepimizin yaptığı gibi çabuk yaptığı hareketlerin kurbanı. Sezgisi güçlü ama aceleci bir kişilikle karşımızda. Öykünün akışını değiştiren başrol.

Eda; İlhami’nin eşi. Çocuğunu kaybetmenin travmasını atlatmaya çalışan, akıllı, iyimser, dingin bir kadın.

Derya; İlhami’nin kızı. Okuması için ve kardeşinin travmasından uzaklaştırmak için İngiltere’de okuyan, masum, asi bir kız.

 Romanın diğer kahramanları  romanı zenginleştiriyor. İlk kez Sayın Kulin’den gay hikayesi okuyoruz. Bugüne kadar okuduklarımın içindeki en gerçekçi anlatımla. Kitabı kapatınca bu tarz hikayelerin bu coğrafyada bir dolu örneği olduğunu düşünüyorum.

İlhami’nin isyanı çok gerçekçi;

Sıradan bir aile babası olan ben, yanımda erkek sevgilimle, Yasak Şehir’de yasaklara meydan okuyordum.

Benim ilişkim niye sakıncalı ve yasaktı?

İki insanı ayrı duygularla aynı anda sevmek mümkünse, niye sakıncalıydı?

Gönül ferman dinlemiyorsa, gönlümün tercihini sevmek niye ayıptı?

Dünyadaki tüm yasaklar neye engel olabilmişti dünya kurulduğundan beri?

Bir insanı sonsuza kadar sevebilmek için ona yapışmak şart değildi. Bir arada olmak, yüz yüze bakmak, hatta sevişmek dahi şart değildi. Sevgi; şefkati, tutkuyu, özlemi, kıskançlığı, sevgiliye sahip olma isteği kadar sevgili için göze alınan fedakarlığı, cefakarlığı da birbirine harmanlayan bir duygu değil miydi?

Ayşe Kulin’in son kitabı nefis. Bir çırpıda bu kitabı okuyacağınızı garanti ediyorum. Hatta kitap bitmesin daha sürsün isteyeceksiniz. Kitabın ve İlhami’nin hikayesini baştan bilerek okuyacaksınız ama bu sona nasıl geldiğini merak edeceksiniz ve elinizden bırakamayacaksınız. Tebrikler Syn. Kulin, elinize sağlık. Bakış açışınız, kimliğiniz ve duruşunuzun yansıdığı bu lezzetli kitaplarınızı dört gözle bekliyoruz.

Vakitsiz birer ölüm sanki geceler

Bir bakımlık ay düşüyor herkesin payına

Ve hiç dönüp de soran olmuyor

Eklenen hangi düşler bir sonraki sabaha

Tekin GÖNENÇ